fal·len|las·sen* 动词 trans unreg
fallenlassen → fallen
fal·len <fällt, fiel, gefallen> [ˈfalən] 动词 不及物动词 +sein
1. fallen (herunterfallen):
2. fallen 俗 (legen, setzen):
3. fallen:
4. fallen 俗 (durchfallen):
6. fallen (stürzen):
7. fallen (hängen):
8. fallen (sterben):
9. fallen (erobert werden):
10. fallen (sinken, abfallen):
11. fallen (treffen):
12. fallen (dringen):
13. fallen (stattfinden, sich ereignen):
14. fallen (zufallen):
15. fallen (einbezogen werden):
16. fallen (ergehen):
17. fallen 体育:
18. fallen (abgegeben werden):
19. fallen:
20. fallen (verfallen):
21. fallen (dazugehören):
22. fallen (ungültig werden):
| ich | lasse | fallen |
|---|---|---|
| du | lässt | fallen |
| er/sie/es | lässt | fallen |
| wir | lassen | fallen |
| ihr | lasst | fallen |
| sie | lassen | fallen |
| ich | ließ | fallen |
|---|---|---|
| du | ließt / 雅 ließest | fallen |
| er/sie/es | ließ | fallen |
| wir | ließen | fallen |
| ihr | ließt | fallen |
| sie | ließen | fallen |
| ich | habe | fallengelassen |
|---|---|---|
| du | hast | fallengelassen |
| er/sie/es | hat | fallengelassen |
| wir | haben | fallengelassen |
| ihr | habt | fallengelassen |
| sie | haben | fallengelassen |
| ich | hatte | fallengelassen |
|---|---|---|
| du | hattest | fallengelassen |
| er/sie/es | hatte | fallengelassen |
| wir | hatten | fallengelassen |
| ihr | hattet | fallengelassen |
| sie | hatten | fallengelassen |