brann·te [ˈbrantə] 动词
brannte imp von brennen
I. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] 动词 不及物动词
1. brennen (in Flammen stehen):
2. brennen (angezündet sein):
3. brennen 电气 俗 (an sein):
4. brennen (schmerzen):
5. brennen (auf etw sinnen):
II. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] 动词 不及物动词 unpers
III. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] 动词 trans
2. brennen (destillieren):
4. brennen (aufbrennen):
I. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] 动词 不及物动词
1. brennen (in Flammen stehen):
2. brennen (angezündet sein):
3. brennen 电气 俗 (an sein):
4. brennen (schmerzen):
5. brennen (auf etw sinnen):
II. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] 动词 不及物动词 unpers
III. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] 动词 trans
2. brennen (destillieren):
4. brennen (aufbrennen):