pfiff [pfɪf] 动词
pfiff imp von pfeifen
I. pfei·fen <pfeift, pfiff, gepfiffen> [ˈpfaifn̩] 动词 不及物动词
I. pfei·fen <pfeift, pfiff, gepfiffen> [ˈpfaifn̩] 动词 不及物动词
-
- Pfiff m <-(e)s, -e>
- whistle of referee
- Pfiff m <-(e)s, -e>
-
- Pfiff m <-(e)s, -e>
-
- bewundernder Pfiff
-
- [schriller, abwertender] Pfiff