Pfei·fe <-, -n> [ˈpfaifə] 名词 f
1. Pfeife (Tabakspfeife):
2. Pfeife (Trillerpfeife):
- Pfeife
-
4. Pfeife 俚 (Nichtskönner):
- Pfeife
- loser 俚
I. pfei·fen <pfeift, pfiff, gepfiffen> [ˈpfaifn̩] 动词 不及物动词
-
- Pfeife f <-, -n>
| ich | pfeife |
|---|---|
| du | pfeifst |
| er/sie/es | pfeift |
| wir | pfeifen |
| ihr | pfeift |
| sie | pfeifen |
| ich | pfiff |
|---|---|
| du | pfiffst |
| er/sie/es | pfiff |
| wir | pfiffen |
| ihr | pfifft |
| sie | pfiffen |
| ich | habe | gepfiffen |
|---|---|---|
| du | hast | gepfiffen |
| er/sie/es | hat | gepfiffen |
| wir | haben | gepfiffen |
| ihr | habt | gepfiffen |
| sie | haben | gepfiffen |
| ich | hatte | gepfiffen |
|---|---|---|
| du | hattest | gepfiffen |
| er/sie/es | hatte | gepfiffen |
| wir | hatten | gepfiffen |
| ihr | hattet | gepfiffen |
| sie | hatten | gepfiffen |