I. knal·len [ˈknalən] 动词 不及物动词
1. knallen +haben:
2. knallen +haben:
3. knallen +sein 俗 (hart auftreffen):
II. knal·len [ˈknalən] 动词 不及物动词 unpers +haben
III. knal·len [ˈknalən] 动词 trans
2. knallen (hart werfen):
Son·ne <-, -n> [ˈzɔnə] 名词 f
1. Sonne kein 复数:
2. Sonne (Stern):
| ich | knalle |
|---|---|
| du | knallst |
| er/sie/es | knallt |
| wir | knallen |
| ihr | knallt |
| sie | knallen |
| ich | knallte |
|---|---|
| du | knalltest |
| er/sie/es | knallte |
| wir | knallten |
| ihr | knalltet |
| sie | knallten |
| ich | habe | geknallt |
|---|---|---|
| du | hast | geknallt |
| er/sie/es | hat | geknallt |
| wir | haben | geknallt |
| ihr | habt | geknallt |
| sie | haben | geknallt |
| ich | hatte | geknallt |
|---|---|---|
| du | hattest | geknallt |
| er/sie/es | hatte | geknallt |
| wir | hatten | geknallt |
| ihr | hattet | geknallt |
| sie | hatten | geknallt |