 
  
 I. kna·cken [ˈknakn̩] 动词 trans
3. knacken 俗 (in etw eindringen):
II. kna·cken [ˈknakn̩] 动词 不及物动词
1. knacken (Knacklaut von sich geben):
2. knacken (Knackgeräusche machen):
 
  
 | ich | knacke | 
|---|---|
| du | knackst | 
| er/sie/es | knackt | 
| wir | knacken | 
| ihr | knackt | 
| sie | knacken | 
| ich | knackte | 
|---|---|
| du | knacktest | 
| er/sie/es | knackte | 
| wir | knackten | 
| ihr | knacktet | 
| sie | knackten | 
| ich | habe | geknackt | 
|---|---|---|
| du | hast | geknackt | 
| er/sie/es | hat | geknackt | 
| wir | haben | geknackt | 
| ihr | habt | geknackt | 
| sie | haben | geknackt | 
| ich | hatte | geknackt | 
|---|---|---|
| du | hattest | geknackt | 
| er/sie/es | hatte | geknackt | 
| wir | hatten | geknackt | 
| ihr | hattet | geknackt | 
| sie | hatten | geknackt | 
