I. brül·len [ˈbrʏlən] 动词 不及物动词
1. brüllen:
| ich | brülle |
|---|---|
| du | brüllst |
| er/sie/es | brüllt |
| wir | brüllen |
| ihr | brüllt |
| sie | brüllen |
| ich | brüllte |
|---|---|
| du | brülltest |
| er/sie/es | brüllte |
| wir | brüllten |
| ihr | brülltet |
| sie | brüllten |
| ich | habe | gebrüllt |
|---|---|---|
| du | hast | gebrüllt |
| er/sie/es | hat | gebrüllt |
| wir | haben | gebrüllt |
| ihr | habt | gebrüllt |
| sie | haben | gebrüllt |
| ich | hatte | gebrüllt |
|---|---|---|
| du | hattest | gebrüllt |
| er/sie/es | hatte | gebrüllt |
| wir | hatten | gebrüllt |
| ihr | hattet | gebrüllt |
| sie | hatten | gebrüllt |