I. brum·men [ˈbrʊmən] 动词 不及物动词
1. brummen:
3. brummen 俗 (in Haft sein):
| ich | brumme |
|---|---|
| du | brummst |
| er/sie/es | brummt |
| wir | brummen |
| ihr | brummt |
| sie | brummen |
| ich | brummte |
|---|---|
| du | brummtest |
| er/sie/es | brummte |
| wir | brummten |
| ihr | brummtet |
| sie | brummten |
| ich | habe | gebrummt |
|---|---|---|
| du | hast | gebrummt |
| er/sie/es | hat | gebrummt |
| wir | haben | gebrummt |
| ihr | habt | gebrummt |
| sie | haben | gebrummt |
| ich | hatte | gebrummt |
|---|---|---|
| du | hattest | gebrummt |
| er/sie/es | hatte | gebrummt |
| wir | hatten | gebrummt |
| ihr | hattet | gebrummt |
| sie | hatten | gebrummt |