 
  
 I. schimp·fen [ˈʃɪmpfn̩] 动词 不及物动词
2. schimpfen (fluchen):
 
  
 | ich | schimpfe | 
|---|---|
| du | schimpfst | 
| er/sie/es | schimpft | 
| wir | schimpfen | 
| ihr | schimpft | 
| sie | schimpfen | 
| ich | schimpfte | 
|---|---|
| du | schimpftest | 
| er/sie/es | schimpfte | 
| wir | schimpften | 
| ihr | schimpftet | 
| sie | schimpften | 
| ich | habe | geschimpft | 
|---|---|---|
| du | hast | geschimpft | 
| er/sie/es | hat | geschimpft | 
| wir | haben | geschimpft | 
| ihr | habt | geschimpft | 
| sie | haben | geschimpft | 
| ich | hatte | geschimpft | 
|---|---|---|
| du | hattest | geschimpft | 
| er/sie/es | hatte | geschimpft | 
| wir | hatten | geschimpft | 
| ihr | hattet | geschimpft | 
| sie | hatten | geschimpft | 
