fer·tig|be·kom·men* 动词 trans unreg
1. fertigbekommen (vollenden) → fertig
I. fer·tig [ˈfɛrtɪç] 形
1. fertig (abgeschlossen, vollendet):
2. fertig (bereit):
4. fertig 俗:
II. fer·tig [ˈfɛrtɪç] 副
1. fertig (zu Ende):
2. fertig (bereit):
| ich | bekomme | fertig | 
|---|---|---|
| du | bekommst | fertig | 
| er/sie/es | bekommt | fertig | 
| wir | bekommen | fertig | 
| ihr | bekommt | fertig | 
| sie | bekommen | fertig | 
| ich | bekam | fertig | 
|---|---|---|
| du | bekamst | fertig | 
| er/sie/es | bekam | fertig | 
| wir | bekamen | fertig | 
| ihr | bekamt | fertig | 
| sie | bekamen | fertig | 
| ich | habe | fertigbekommen | 
|---|---|---|
| du | hast | fertigbekommen | 
| er/sie/es | hat | fertigbekommen | 
| wir | haben | fertigbekommen | 
| ihr | habt | fertigbekommen | 
| sie | haben | fertigbekommen | 
| ich | hatte | fertigbekommen | 
|---|---|---|
| du | hattest | fertigbekommen | 
| er/sie/es | hatte | fertigbekommen | 
| wir | hatten | fertigbekommen | 
| ihr | hattet | fertigbekommen | 
| sie | hatten | fertigbekommen |