dran|kom·men 动词 不及物动词 unreg +sein 俗
1. drankommen (an die Reihe kommen):
2. drankommen (aufgerufen werden):
| ich | komme | dran |
|---|---|---|
| du | kommst | dran |
| er/sie/es | kommt | dran |
| wir | kommen | dran |
| ihr | kommt | dran |
| sie | kommen | dran |
| ich | kam | dran |
|---|---|---|
| du | kamst | dran |
| er/sie/es | kam | dran |
| wir | kamen | dran |
| ihr | kamt | dran |
| sie | kamen | dran |
| ich | bin | drangekommen |
|---|---|---|
| du | bist | drangekommen |
| er/sie/es | ist | drangekommen |
| wir | sind | drangekommen |
| ihr | seid | drangekommen |
| sie | sind | drangekommen |
| ich | war | drangekommen |
|---|---|---|
| du | warst | drangekommen |
| er/sie/es | war | drangekommen |
| wir | waren | drangekommen |
| ihr | wart | drangekommen |
| sie | waren | drangekommen |