 
  
 tau·gen [ˈtaugn̩] 动词 不及物动词
1. taugen (wert sein):
| ich | tauge | 
|---|---|
| du | taugst | 
| er/sie/es | taugt | 
| wir | taugen | 
| ihr | taugt | 
| sie | taugen | 
| ich | taugte | 
|---|---|
| du | taugtest | 
| er/sie/es | taugte | 
| wir | taugten | 
| ihr | taugtet | 
| sie | taugten | 
| ich | habe | getaugt | 
|---|---|---|
| du | hast | getaugt | 
| er/sie/es | hat | getaugt | 
| wir | haben | getaugt | 
| ihr | habt | getaugt | 
| sie | haben | getaugt | 
| ich | hatte | getaugt | 
|---|---|---|
| du | hattest | getaugt | 
| er/sie/es | hatte | getaugt | 
| wir | hatten | getaugt | 
| ihr | hattet | getaugt | 
| sie | hatten | getaugt | 
 
  
 