 
  
 ku·cken [ˈkʊkn̩] 动词 不及物动词 nordd 俗
kucken → gucken
gu·cken [ˈgʊkn̩] 动词 不及物动词
1. gucken (sehen):
| ich | kucke | 
|---|---|
| du | kuckst | 
| er/sie/es | kuckt | 
| wir | kucken | 
| ihr | kuckt | 
| sie | kucken | 
| ich | kuckte | 
|---|---|
| du | kucktest | 
| er/sie/es | kuckte | 
| wir | kuckten | 
| ihr | kucktet | 
| sie | kuckten | 
| ich | habe | gekuckt | 
|---|---|---|
| du | hast | gekuckt | 
| er/sie/es | hat | gekuckt | 
| wir | haben | gekuckt | 
| ihr | habt | gekuckt | 
| sie | haben | gekuckt | 
| ich | hatte | gekuckt | 
|---|---|---|
| du | hattest | gekuckt | 
| er/sie/es | hatte | gekuckt | 
| wir | hatten | gekuckt | 
| ihr | hattet | gekuckt | 
| sie | hatten | gekuckt | 
 
  
 