schnüf·feln [ˈʃnʏfl̩n] 动词 不及物动词
1. schnüffeln (schnuppern):
- [an jdm/etw] schnüffeln
-
3. schnüffeln 俚 Lösungsmittel, Klebstoff:
| ich | schnüffle / schnüffele |
|---|---|
| du | schnüffelst |
| er/sie/es | schnüffelt |
| wir | schnüffeln |
| ihr | schnüffelt |
| sie | schnüffeln |
| ich | schnüffelte |
|---|---|
| du | schnüffeltest |
| er/sie/es | schnüffelte |
| wir | schnüffelten |
| ihr | schnüffeltet |
| sie | schnüffelten |
| ich | habe | geschnüffelt |
|---|---|---|
| du | hast | geschnüffelt |
| er/sie/es | hat | geschnüffelt |
| wir | haben | geschnüffelt |
| ihr | habt | geschnüffelt |
| sie | haben | geschnüffelt |
| ich | hatte | geschnüffelt |
|---|---|---|
| du | hattest | geschnüffelt |
| er/sie/es | hatte | geschnüffelt |
| wir | hatten | geschnüffelt |
| ihr | hattet | geschnüffelt |
| sie | hatten | geschnüffelt |