 
  
 pras·seln [ˈprasl̩n] 动词 不及物动词
1. prasseln +sein o haben (mit trommelndem Geräusch auf etw prallen):
| ich | prassle / prassele | 
|---|---|
| du | prasselst | 
| er/sie/es | prasselt | 
| wir | prasseln | 
| ihr | prasselt | 
| sie | prasseln | 
| ich | prasselte | 
|---|---|
| du | prasseltest | 
| er/sie/es | prasselte | 
| wir | prasselten | 
| ihr | prasseltet | 
| sie | prasselten | 
| ich | bin | geprasselt | 
|---|---|---|
| du | bist | geprasselt | 
| er/sie/es | ist | geprasselt | 
| wir | sind | geprasselt | 
| ihr | seid | geprasselt | 
| sie | sind | geprasselt | 
| ich | war | geprasselt | 
|---|---|---|
| du | warst | geprasselt | 
| er/sie/es | war | geprasselt | 
| wir | waren | geprasselt | 
| ihr | wart | geprasselt | 
| sie | waren | geprasselt | 
 
  
 