pras·seln [ˈprasl̩n] 动词 不及物动词
1. prasseln +sein o haben (mit trommelndem Geräusch auf etw prallen):
| ich | prassle / prassele |
|---|---|
| du | prasselst |
| er/sie/es | prasselt |
| wir | prasseln |
| ihr | prasselt |
| sie | prasseln |
| ich | prasselte |
|---|---|
| du | prasseltest |
| er/sie/es | prasselte |
| wir | prasselten |
| ihr | prasseltet |
| sie | prasselten |
| ich | bin | geprasselt |
|---|---|---|
| du | bist | geprasselt |
| er/sie/es | ist | geprasselt |
| wir | sind | geprasselt |
| ihr | seid | geprasselt |
| sie | sind | geprasselt |
| ich | war | geprasselt |
|---|---|---|
| du | warst | geprasselt |
| er/sie/es | war | geprasselt |
| wir | waren | geprasselt |
| ihr | wart | geprasselt |
| sie | waren | geprasselt |