I. schnau·ben <schnaubt, schnaubte [o. 古代 schnob], geschnaubt [o. 古代 geschnoben]> [ˈʃnaubn̩] 动词 不及物动词
| ich | schnaube |
|---|---|
| du | schnaubst |
| er/sie/es | schnaubt |
| wir | schnauben |
| ihr | schnaubt |
| sie | schnauben |
| ich | schnaubte / 古代 schnob |
|---|---|
| du | schnaubtest / 古代 schnobst |
| er/sie/es | schnaubte / 古代 schnob |
| wir | schnaubten / 古代 schnoben |
| ihr | schnaubtet / 古代 schnobt |
| sie | schnaubten / 古代 schnoben |
| ich | habe | geschnaubt / 古代 geschnoben |
|---|---|---|
| du | hast | geschnaubt / 古代 geschnoben |
| er/sie/es | hat | geschnaubt / 古代 geschnoben |
| wir | haben | geschnaubt / 古代 geschnoben |
| ihr | habt | geschnaubt / 古代 geschnoben |
| sie | haben | geschnaubt / 古代 geschnoben |
| ich | hatte | geschnaubt / 古代 geschnoben |
|---|---|---|
| du | hattest | geschnaubt / 古代 geschnoben |
| er/sie/es | hatte | geschnaubt / 古代 geschnoben |
| wir | hatten | geschnaubt / 古代 geschnoben |
| ihr | hattet | geschnaubt / 古代 geschnoben |
| sie | hatten | geschnaubt / 古代 geschnoben |