 
  
 to·ben [ˈto:bn̩] 动词 不及物动词
| ich | tobe | 
|---|---|
| du | tobst | 
| er/sie/es | tobt | 
| wir | toben | 
| ihr | tobt | 
| sie | toben | 
| ich | tobte | 
|---|---|
| du | tobtest | 
| er/sie/es | tobte | 
| wir | tobten | 
| ihr | tobtet | 
| sie | tobten | 
| ich | habe | getobt | 
|---|---|---|
| du | hast | getobt | 
| er/sie/es | hat | getobt | 
| wir | haben | getobt | 
| ihr | habt | getobt | 
| sie | haben | getobt | 
| ich | hatte | getobt | 
|---|---|---|
| du | hattest | getobt | 
| er/sie/es | hatte | getobt | 
| wir | hatten | getobt | 
| ihr | hattet | getobt | 
| sie | hatten | getobt | 
 
  
 