stö·ckeln [ˈʃtœkl̩n] 动词 不及物动词 +sein 俗
| ich | stöckle / stöckele |
|---|---|
| du | stöckelst |
| er/sie/es | stöckelt |
| wir | stöckeln |
| ihr | stöckelt |
| sie | stöckeln |
| ich | stöckelte |
|---|---|
| du | stöckeltest |
| er/sie/es | stöckelte |
| wir | stöckelten |
| ihr | stöckeltet |
| sie | stöckelten |
| ich | bin | gestöckelt |
|---|---|---|
| du | bist | gestöckelt |
| er/sie/es | ist | gestöckelt |
| wir | sind | gestöckelt |
| ihr | seid | gestöckelt |
| sie | sind | gestöckelt |
| ich | war | gestöckelt |
|---|---|---|
| du | warst | gestöckelt |
| er/sie/es | war | gestöckelt |
| wir | waren | gestöckelt |
| ihr | wart | gestöckelt |
| sie | waren | gestöckelt |