quab·beln [ˈkvabl̩n] 动词 不及物动词 nordd 俗
| ich | quabble / quabbele | 
|---|---|
| du | quabbelst | 
| er/sie/es | quabbelt | 
| wir | quabbeln | 
| ihr | quabbelt | 
| sie | quabbeln | 
| ich | quabbelte | 
|---|---|
| du | quabbeltest | 
| er/sie/es | quabbelte | 
| wir | quabbelten | 
| ihr | quabbeltet | 
| sie | quabbelten | 
| ich | habe | gequabbelt | 
|---|---|---|
| du | hast | gequabbelt | 
| er/sie/es | hat | gequabbelt | 
| wir | haben | gequabbelt | 
| ihr | habt | gequabbelt | 
| sie | haben | gequabbelt | 
| ich | hatte | gequabbelt | 
|---|---|---|
| du | hattest | gequabbelt | 
| er/sie/es | hatte | gequabbelt | 
| wir | hatten | gequabbelt | 
| ihr | hattet | gequabbelt | 
| sie | hatten | gequabbelt | 
无例句可用
请尝试其他条目。
