klap·pern [ˈklapɐn] 动词 不及物动词
2. klappern (ein klapperndes Geräusch erzeugen):
| ich | klappere |
|---|---|
| du | klapperst |
| er/sie/es | klappert |
| wir | klappern |
| ihr | klappert |
| sie | klappern |
| ich | klapperte |
|---|---|
| du | klappertest |
| er/sie/es | klapperte |
| wir | klapperten |
| ihr | klappertet |
| sie | klapperten |
| ich | habe | geklappert |
|---|---|---|
| du | hast | geklappert |
| er/sie/es | hat | geklappert |
| wir | haben | geklappert |
| ihr | habt | geklappert |
| sie | haben | geklappert |
| ich | hatte | geklappert |
|---|---|---|
| du | hattest | geklappert |
| er/sie/es | hatte | geklappert |
| wir | hatten | geklappert |
| ihr | hattet | geklappert |
| sie | hatten | geklappert |