klap·pern [ˈklapɐn] 动词 不及物动词
2. klappern (ein klapperndes Geräusch erzeugen):
 
 -  
 -  klappernd attr
 
| ich | klappere | 
|---|---|
| du | klapperst | 
| er/sie/es | klappert | 
| wir | klappern | 
| ihr | klappert | 
| sie | klappern | 
| ich | klapperte | 
|---|---|
| du | klappertest | 
| er/sie/es | klapperte | 
| wir | klapperten | 
| ihr | klappertet | 
| sie | klapperten | 
| ich | habe | geklappert | 
|---|---|---|
| du | hast | geklappert | 
| er/sie/es | hat | geklappert | 
| wir | haben | geklappert | 
| ihr | habt | geklappert | 
| sie | haben | geklappert | 
| ich | hatte | geklappert | 
|---|---|---|
| du | hattest | geklappert | 
| er/sie/es | hatte | geklappert | 
| wir | hatten | geklappert | 
| ihr | hattet | geklappert | 
| sie | hatten | geklappert |