 
  
 II. ekeln [ˈe:kl̩n] 动词 trans unpers
Ekel1 <-s> [ˈe:kl̩] 名词 m kein 复数
ekel·er·re·gend, Ekel er·re·gend 形
| ich | ekle / ekele | 
|---|---|
| du | ekelst | 
| er/sie/es | ekelt | 
| wir | ekeln | 
| ihr | ekelt | 
| sie | ekeln | 
| ich | ekelte | 
|---|---|
| du | ekeltest | 
| er/sie/es | ekelte | 
| wir | ekelten | 
| ihr | ekeltet | 
| sie | ekelten | 
| ich | habe | geekelt | 
|---|---|---|
| du | hast | geekelt | 
| er/sie/es | hat | geekelt | 
| wir | haben | geekelt | 
| ihr | habt | geekelt | 
| sie | haben | geekelt | 
| ich | hatte | geekelt | 
|---|---|---|
| du | hattest | geekelt | 
| er/sie/es | hatte | geekelt | 
| wir | hatten | geekelt | 
| ihr | hattet | geekelt | 
| sie | hatten | geekelt | 
 
  
 