aus|ken·nen 动词 refl unreg
1. auskennen (sich gut zurechtfinden):
2. auskennen (Kenntnisse besitzen):
| ich | kenne | mich | aus |
|---|---|---|---|
| du | kennst | dich | aus |
| er/sie/es | kennt | sich | aus |
| wir | kennen | uns | aus |
| ihr | kennt | euch | aus |
| sie | kennen | sich | aus |
| ich | kannte | mich | aus |
|---|---|---|---|
| du | kanntest | dich | aus |
| er/sie/es | kannte | sich | aus |
| wir | kannten | uns | aus |
| ihr | kanntet | euch | aus |
| sie | kannten | sich | aus |
| ich | habe | mich | ausgekannt |
|---|---|---|---|
| du | hast | dich | ausgekannt |
| er/sie/es | hat | sich | ausgekannt |
| wir | haben | uns | ausgekannt |
| ihr | habt | euch | ausgekannt |
| sie | haben | sich | ausgekannt |
| ich | hatte | mich | ausgekannt |
|---|---|---|---|
| du | hattest | dich | ausgekannt |
| er/sie/es | hatte | sich | ausgekannt |
| wir | hatten | uns | ausgekannt |
| ihr | hattet | euch | ausgekannt |
| sie | hatten | sich | ausgekannt |