cognominare 的动词变位表
Personalformen des Präsensstamms
| cognōminō |
|---|
| cognōminās |
| cognōminat |
| cognōmināmus |
| cognōminātis |
| cognōminant |
| cognōminem |
|---|
| cognōminēs |
| cognōminet |
| cognōminēmus |
| cognōminētis |
| cognōminent |
| cognōminābam |
|---|
| cognōminābās |
| cognōminābat |
| cognōminābāmus |
| cognōminābātis |
| cognōminābant |
| cognōminārem |
|---|
| cognōminārēs |
| cognōmināret |
| cognōminārēmus |
| cognōminārētis |
| cognōminārent |
| cognōminābō |
|---|
| cognōminābis |
| cognōminābit |
| cognōminābimus |
| cognōminābitis |
| cognōminābunt |
| Imperativ I |
|---|
| cognōminā! |
| cognōmināte! |
| Imperativ II |
| cognōmināto! |
| cognōmināto! |
| cognōminātōte! |
| cognōminanto! |
Nominalformen des Präsens- und Partizipialstamms
| Infinitiv Präsens |
|---|
| cognōmināre |
| Infinitiv Futur |
| cognōminātūrum/-am/-um esse |
| Partizip Präsens |
|---|
| cognōmināns, cognōminantis |
| Partizip Futur |
| cognōminātūrus/-a/-um |
| cognōminandī, cognōminandō, ad cognōminandum, cognōminandō |
|---|
| cognōminātum / cognōminātū |
|---|
Personalformen des Perfektstamms
| cognōmināvī |
|---|
| cognōmināvisti |
| cognōmināvit |
| cognōmināvimus |
| cognōmināvistis |
| cognōmināvērunt |
| cognōmināverim |
|---|
| cognōmināveris |
| cognōmināverit |
| cognōmināverimus |
| cognōmināveritis |
| cognōmināverint |
| cognōmināveram |
|---|
| cognōmināverās |
| cognōmināverat |
| cognōmināverāmus |
| cognōmināverātis |
| cognōmināverant |
| cognōmināvissem |
|---|
| cognōmināvissēs |
| cognōmināvisset |
| cognōmināvissēmus |
| cognōmināvissētis |
| cognōmināvissent |
| cognōmināverō |
|---|
| cognōmināveris |
| cognōmināverit |
| cognōmināverimus |
| cognōmināveritis |
| cognōmināverint |
Nominalformen des Perfektstamms
| cognōmināvisse |
|---|
| cognōminātus/-a/-um |
|---|